Ik mocht er zijn, in heel het huis van Lot. Het huis werd een thuis. Ik mocht er gaan en staan, ik mocht er dansen en verstijven. Ik werd losgelaten en omarmd. Ik bewoog mee op hun ritme en energie om zelf tot beweging te komen. Het was bewegen, van links naar rechts maar vooral van buiten naar binnen & van binnen naar buiten. Er zijn tranen mogen vloeien zonder gene en mijn verhaal mocht er zijn. Ik mocht er bijtanken, zowel met een knuffel als met een heerlijk tasje thee. Nore en Lot zijn erin geslaagd iedere deelnemer te geven wat nodig was, elk vanuit hun bril en zonder oordeel.
Guillaume
